ADULTERA

ADULTERA

priusquam convincitur, suspecta est: dequae Lex sic sonar Numer. c. 5. v. 12. Si viri cuiuscumque uxor declinaverit, et ---- immunda Facita fuerit ---- adduct vir ille uxorme suam ad Sacerdotem, adducatque cum ea sacrisicium pro ea ---- adducet itaque illam Sacerdos et stare eam faciet ante Dominum. Assumat quoque Sacerdos aquas sanctas in vase sictili et de pulvere, qui fuerit in pavimmento Tabernaculi, tollat ---- et ponat in aquam etc. Vide infra, ubi de Amaris aquis et Zelotypia. Maritum autem Zelotypum, eum hîc intelligunt Magistri, qui praemonuerat uxorem, ne deinceps in secreto essetcum aliquo, five patre eius, sive fratre; nedum aliis plus dissitis, sivegentili sive servo, idque coram testibus; quae nihilomines cum ipso, de quo praemonita erat, in secreto esset occultata, idque restibus item probaretur. Quantillo tempore pollui femina posset, i. e., quantillô tempord ovum (gallinae) et assari posset et absorberi etc. Adulteriô rite probatô, poena mors fuit apud Hebraeos, at non idem mortis genus cuiliber Adulterae: Quod enim adulterium committebatur in vore, quae filia Sacerdotis non erat, eaque aut nuptâ, aut tantum desponsatâ, strangulatione puniebatur, Levit. c. 20. v. 10. et Deuteron. c. 22. v. 12. 23. Verba Legis sunt, Morte intersiciatur, tam adulter, quam adultera. Si desponsata esset virgo, necdum nupta, lapidatio utriusque poenaerat. Ubi vero Sacerdotis erat filia, ipsa comburenda, adulter autem strangulandus erat, Levit. c. 21. v.9. Ec quidem de adultera desponsata, nec dum nupta, iuxta Hebraeorum placita, capiendum illud, quod habetur in historiola illa sacra Adulterae in Euangelio Iohannis c. 8. v. 4. Magister, hanc deprehendimus in ipso facinore adulterii. In lege autem nostra Moses praecepit, ut buiusmodi faminae lapidarenur: de qua periocha fuse agit Seldenus Uxor. Hebr. l. 3. c. 11. etc. Uti vero capitali suppliciô plectebantur adulteri, apud Iudaeos, sic iuxta Philonem l. de Iosepho etiam nullibi non capite plecti iure potuêre; saltem deprehensi a deprehendentibus. Certe Solonis lex erat, ἐάντις μοιχὸν λάβῃ, ὅ, τι ἄν βούληται χρῆςπαι, Si quis adulterum deprebenderit, de co quod libuerit, statuat. Et de maritali iure hîc receptissimo, Cato Or. de Dote, apud A. Gellium l. 10. c. 23. In adulterio uxorem tuam si deprehendisses, iure necares; cui consonae XII. Tabb. Moechum in adulterio deprebensum impune necato. Atque aliae, avae citta sunt mortem poenae, pro deprehendentis arbitrio irrogatae, uti discimus ex Scholiaste Aristophanis Pluto, Iuvenali Sat. 10. Martiali l. 3. Epigr. 43. Aliis. Unde illud Sincerasti apud Plautum in Poenulo Actu 4. sc. 2. MI. Quid agis? SY. facio, quod manifesto moechi haud ferme solent. MI. Quid id est? SY. refero vasa salva. Cuiusmodi ius, moechum deprehensum mutilandi, apud Anglos quoque olim viguit, non alii tamen, quam marito, concessum. Etiam de deprehensis impune occisis, a Parte sive naturali, sive adoptivo, idque ex lege Iulia. luculenta sunt in iure Caesareo testimonia; quod iuris marito illic negatur, nisi in domo sua deprehendantur et adulter persona infamis sit. Atque non iudicatos ita impune necari adeo postea receptum est, etiam inter Christianos, ut generali nomine Legis mundanae in Iure pontificio designetur, Caus. 33. quaest.2. c. 6. Et quae morem plane receptum redolent, occurrunt apud Hincmarum in Respons. de divortio Bosonis et uxoris. suae et Nicolaum I. Ep. ad Rudolfum Archiepiscop. Bituricensem. Certe ab ICT is admitti solet, ut plane licitus, in Foro sal tem contentioso: An in foro quoque

conscientiae, quaestio est celebris, negantibus quidem omnino Viris consultissimis et caedem eiusmodi peccatum esse, asserentibus etc. Porro in Partitas quoque Hispanorum Legesque Lusitanorum, receptum est heic ius vetus Caesareum, uti item in populorum aliquot aliorum mores. Imo et ex iure Iustinianco, si suspicetur vir quempiam uxoris suae pudicitiae insidiari, et post tres denuntiationes, quibus omnimodus uxoris et insidiantis congrssus vetetur, invenerit eum convenientem suae uxori quidem in sua domo aut ipsius adulteri, aut in popinis, aut in suburbanis, permittitur licentia marito propriis manibus talem perimere, Auth. Coll. 8. tit. 18. c. 15. Utut autem se res habuerit, us illud deprehensos occidendi, quod praedicat Philo, neque in Susannae pro deprehensa habitae historiâ, neque in adulterae in Euang. Iohannis causa, omnino admitti videtur. Quod vero ab illa Philonis attinet, quibus adulterium morte passim multandum, uti aud Ebraeos, asseri videtur: certe, dum vixit Philo, ne Aegyptiis quidem, inter quos ille, poenae eiusinodi usus erat forensis, uti nec Atheniensibus aut Romanis ut dc aiis taceam. De Aegyptiis diserte Diodor. Sic. Biblioth. l. 1. c. 78. Adulierium apud eos vi, comissum,

genitalium abscissione; sine vi, mille plagis adultero, narium detruncatione adulterae irrogandis punitum; licet saeculis vetustissimis adulteras quasdam a Sesostri Rege vieicomburiô plexas idem memotet lbid. c. 59. Athenisaurem si quis reus peractus ἐπὶ ουτȏὐ δικαςηείου, ἄκευ ἐγχειριδίου χρῆςθαι ὅ, τι ἂν βουληθῇ, Iudicumerat in eum pro arbitrio animadvertere, exceptâ poenâ gladii, ut diserte leticur apud Demosthenem Orat. in Neaeam. Utrum autem ex iure Caesareo veteri poena adulterii forensis esset vitae amission, saepe dispurtum est; scil. an a Lege Iulia aliaque vetrustiori. Sed a Viris doctissimis domonstratum, ex iure recepto poenam eiusmodi non irrogandam fuisse, antequam ab Augustis Christianismus excipetetur; Sed relegationem, aliamve citra mortem coercitionem. Quamvis certum sit, ab Augusto etiam suas Leges egrediente adulteros morte punitosaliquos, ut et postea ab Opilio Macrino, qui adulterii reos semper vivos simul incendit iunctis corporibus. ut de eo Iul. Capitolin. c. 12. Vulgo autem habetur Constantinus M. auctor primus Legis, de morte adulreris ex iure Caesareo irroganda. Er sane im Codice Iustinianeo occurrit rescriptum eius ad Evagrium de accusatoribus adulterii, ad cuius calcem adicitur, Sacrilegos autem Nuptiarum gladiô puniri oportet, circa A. C. 326. Vide l. 30. quamvis Cod. tit ad leg. Iul. de Adult. Constantius dien ac Constans culeum aut vivicomburium introduxêre: sub Valentiniano et Valente, Cethegus Senator adulterii reus delatus cervice periit abscissâ, uti refert Amm. Marcellin. l. 28. c. 1. quâ eadem poenâ feminas aliquor illustres tunc temporis, ob idem crimen, adfectas, addit. Leo tamen et Maioranus Augg. relegatione perperuâ in reos animadverterunt, circa A. C. 459. donec Iustinianus ius hoc de morte punicndis adulteris constans voluit esse ac perpetuum. Orientali autem iure Caesareô recentiori ὁ μοιχὸς καὶ ἡ μοιχαλὶς ῥινοκοπέιςθ ωσαν, Adultero et Adulterae nares praecidantur; Sic Harmenopulus Procbir. l. 6. §. ult. Addit Michael Attaliates Synopsi tit. 70. τνπτομεν´οις καὶ κουρευομεν´οις, verberatis et tonsis: Etiam adulteram exulern fieri bonisque fpoliandam. Saeculis recentioribus morte, verberibus, multâ aliterque pro variis gentium moribus atque aliter punitur id crimen: et ubi cognitio eiusdem ad Forum spectar solum Pontisicium, excommunicatione et paenitentiae sollennis sive ritu ipsô seu redemprtione, vide plura hanc in rem apud Ioh. Seldenum praefatum in Uxore Ebraica l. 3. c. 11. et seqq. cui adde Iac. Cuiacium Observat l. 6. c.11. B. Brissonium ad L. Iul. de Adult.Theod. Marcilium ad Institut. Iustiniani et infra dicenda in Adulterium. Poenae Adulterorum, apud varids gentes apud Anglos, adulterium werâ emendari fanxit Henricus I. c. 11. et 12. At LL. Edmundi Regis c. 4. Adulter ut homicida punitus. Canutus vero adulterum exiliô, adulteram narium auriumque trumcatione, punivit, in LL. part. 2. c. 6. et 50. Vide quoque supra. apud Aragonenses, secundum Foros antiquos, si coniugatus aut coniugata erant deprebensi in adulterio, amittebant vestes suas et solvebant 60. solidos de calumnia. Si coniugatus cum coniugata ---- solvebant dicram calumniam duplicatam ---- aut flagellabantur. Michael del Molino Repertor. Forror. Aragon. apud Bohemos, poena decapitatio fuit, teste Vitâ S. Adalberti Episcopi Pragensis num. 9. apud Francos, adulteri nudi per urbem aut villam traducebantur, quod currere et trotari apud eos dictum, vide suô locô. apud Hispanos, adulteri castrabantur, Luc. Tudensis de Bamba Rege, vide Luithpranum l. 6. c. ult. LL. Aelfredi Regis c. 25. Saxonem Gram. Histor. Dan. l. 5. p. 77. etc. apud Mabometanos, mulier quavor testibus Musulmannis convicta, detineri iubetur in aedibus suis, ad mortem usque. in Alcorano Azoarâ Lat. 8. At Azoarâ 34. centum sunt ictus, quibus in adulterio deprehensi flagellantur. Sequitur in Alcorano, quod poenam auget, Adulterminime ducat, nisi adulteram aut associantem seu participem facientem. nec ducat adultera nisi adulterum aut associatorem. Hoc einim credentibus sen Musulmannis est interdictum. Vide infra in Associans. apud Polonos, dum adhuc pagani essent, adulter in pontem mercati ductus per follem testiculi clavo affigebatur et novaculâ prope positâ, hîc moriendi sive de bis abselvendi dura electio dabatur, Ditmarus. l. ult. p. 106. apud Saxones, olim si mulier maritata ---- adulterium perpetrâsset, aliquando cogebant eam propriâ mann per laqueum suspensam vitam finire: et super bustum illius incensae et concrematae corruptorem eius suspendebant. Aliquando congregatô femineô exercitu, flagellatam eam mulieres per pagos circumquaque ducebant virgis caedentes et pungentes minutis vulneribus cruentatam et laceratam de villa ad villam mittebant et occurrebant semper novae flagellatrices, usque quo eam aut mortuam aut vix vivam dereliquerent, Petrus Opmerus in Chronologia p. 345. Vide quoque Tacitum de Mor. Germ. c. 19. in Ungaria, adulteras vivas defodere, moris est. apud Wisigothos olim, Adulter et Adultera marito adducebantur: cui, si adulter filios non haberer, huius bona cedebant, ut exstat in L. Wisigothorum l. 3. tit. 4. §. 1. 3. 12. Ut alias gentes in praesens non attingam. Addam saltem, in Cantio, provinc. Angliae, Regem olim adulterum, Archiepiscopum adulteram habuisse, et illum quidem 8. sol. 4. denarios persolvere coactum fuisse; hanc vero tantundem etc. Domesdei apud Car. du Fresne Glossar. Vide etiam, quod hic laudat, Chronicon Besvense

p. 672.